Zadeptywana przez urzędników Parlamentu Europejskiego, zamieszkiwana przez bogate rodziny rentierów, krzycząca współczesną sztuką uliczną i oszałamiająco różnorodna jak Wieża Babel. Bruksela – a dobrze ją znam, od lat się przyjaźnimy – to miasto kobiet i psów, sikających dzieci i lwów, ptaków i drzew. Pal sześć zabytki.

Dojrzałość kobiet mnie fascynuje. Kiedy się ten proces zaczyna, jak przebiega, dlaczego się go wstydzimy, czemu pozwalamy się spychać na margines życia grup, które są akurat w wieku rozrodczym? Bycie silną indywidualistką jest pociągające, hołubimy obraz szamanki, czarownicy warzącej zioła w chacie za wsią. Ale ciągłość zbiorowości nas potrzebuje, głosu, siły, w mieście, miasteczku, w środku wsi. Afrykańskie słowo „ubuntu" oznacza: „ja, czyli my". (...)

Zbiór felietonów, układających się w opowieść o uczuciach, które wszyscy przeżywamy na co dzień, nie umiejąc ich nazwać. Grażyna Plebanek podejmuje w nich - podpartą osobistym doświadczeniem, świeżą, pełną humoru i trafnych obserwacji - próbę rozszyfrowania zagadki kryjącej się w trudnych słowach, które wyrażają dobrze nam znane stany ducha.